İşçi sınıfın birlik mücadele günü olan 1 Mayıs’a kısa bir süre kaldı. Seçim tartışmalarının devam etmesi nedeniyle 1 Mayıs halen tam olarak gündeme girmiş değil. Ancak İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı’nın yakın tarihte 1 Mayıs’a Taksim’de izin verilmeyeceğini açıkladı. Bu açıklama ile 1 Mayıs öncesi işçilere ve emekçilere 1 Mayıs alanının kapatıldığı söylenmiştir. 2013 Gezi İsyanı sonrası kapatılan Taksim alanına yönelik mücadelede bugüne kadar karşılaşılan şiddet ve baskının benzerinin bu 1 Mayıs’ta da olacağı görülmektedir.
Bu tablo ortada dururken Taksim alanının kazanılması için ortak bir mücadele çağrısı dahi yapılmadan önce DİSK’ten açıklama geldi. Başta Taksim olmak üzere her yerde 1 Mayıs’ı kutlayacaklarını duyurdu. DİSK bu duyurusuyla bugüne kadar yapılanlardan farklı olmayan tutumunu tekrarladı. Ortak bir irade yaratmak yerine sınıfın öznelerini işin dışında tutarak ve ortak mücadeleyi önemsenmeden yapılan bir açıklama oldu.
DİSK’in bu açıklamasının ardından Türk-İş de Kadıköy’e müracaat etti. Unutmamak gerekir ki Türk-İş’in bu bu tutumu yeni ve tesadüf değildir. Sınıfı düşünerek yapılan bir müracaat hiç değildir. Tersten okursak esas olarak siyasal iktidarla yürümenin sonucu ve özel olarak da bu sürece yapılan bir müdahaledir.
Öyle ki, bir anda Türk-İş’in işçi sınıfının birlik ve mücadele gününü kutlamak aklına geldi. O kadar fazla istiyorlar ki kutlamayı hiç kimseye sormadan ne yapacaklarına karar verdiler! Mevcut bu gelişmeler 2014 1 Mayıs’ına yaklaşılırken önemli bazı sonuçları bugünden görmek ve buna müdahale etmek için önemlidir.
2013 Taksim İsyanı ile başlayan mücadele süreci Berkin Elvan’ın cenazesinde önemli ve güçlü bir ortak irade ortaya çikardı. Her ne kadar yerel seçimlerdeki sonuçlar moral bozucu gibi algılansa da seçim sonrası ortaya çıkan karşılıklı itirazlar hırsızlığın, yolsuzluğun her alanda olduğu ve bunu ortadan kaldırmanın yolunun sokaklardaki fili mücadele ile olacağıdır önemli olan. Bu nedenle bizin bakmamız gereken yer 1 Mayıs öncesi ortaya çıkan Berkin Elvan’ın cenazesindeki öfke ve ortak mücadele ruhudur.
Bu sonuçlar 2014 1 Mayıs’ına yansıyacaktır ve bu nedenle AKP iktidarı öncelikli olarak bu tablodaki birliğin bozulmasının alternatiflerini hesaplamış bulunmaktadır. Türk-İş’in Kadıköy müracaatı tam da bunun sonucudur. Bugüne kadar Kadıköy dahil Türk-İş İstanbul’da 1 Mayıs’ı bırakın kutlamayı son hafta, zar zor, iterek ancak tavrını belirlerdi. Oysa bu yıl 4 Nisan’da Kadıköy’e müracaat edilmiştir.
Bugün ortaya çıkan ortak mücadeleyi, 2014 1 Mayıs’ında da yaşatmak ve sürdürmek yürütülecek çabayla mümkündür. Bu her devrimcinin ve demokratın, sınıftan olan herkesin görevidir. Bu yıl Taksim başta olmak üzere tüm yasaklanan alanlarda kutlamaların yapılmasındaki ısrar sürdürülmelidir. Bu ısrar, sürdürülmek istenilen baskı ve şiddetin yaratacağı korkuya karşı somutlanan mücadele ısrarının gerekliliğidir. Diğer yanı ise ortak bir mücadele hattını oluşturmayı sağlamaktan geçmektedir. Şimdi bunlar üzerinden yoğunlaşmak gerekmektedir.
1 Mayıs’ın yeniden Taksim’de kutlanmasını sağlamak için dünden daha fazla irade gerekmektedir. Bunun için başta işçilerin ve emekçilerin bulunduğu tüm alanlarda 1 Mayıs faaliyeti yürütmek gerekiyor. Bu faaliyet, geçmiş yıllardan daha fazla meşru mücadele ile yürütülmelidir.
Son zamanlarda sokaklardaki fiili meşru mücadeleyi 1 Mayıs’ın üzerine oturtulması gereken bir çalışmaya dönüştürmeliyiz. Tüm işyerlerinde, fabrika önlerinde, emekçi mahallelerde işe geliş gidişlerin yoğun olduğu saatlerde 1 Mayıs çağrısı yapmalıyız. Yaklaşan 1 Mayıs öncesi yaratılmak istenilen kırılmayı ancak böyle yenebiliriz. Şimdi bunları hayata geçirmek için yoğunlaşmak gerekiyor.
