Antakya: Üç yılı aşkın bir süredir emperyalistlerin ve eli kanlı katil TC’nin desteklediği, körüklediği bir savaşın acılarının en yakından ve derinden hissedildiği bir alan Antakya. Suriye’de yaşanan savaş ile birlikte Antakya halkı da tepkilerini göstermenin bir aracı olarak sokakları kullanmaya başladı. Egemenler temsil ettikleri sınıfın karakteri gereği bu durumu gazla, copla, baskıyla karşıladı. Her fırsatta sokaklara indi, kendi gücü ölçüsünde destek verdi. Böyle bir dönemin içinde olan Antakya Mayıs-Haziran ayında alevlenen Gezi İsyanı’na, devletin faşizan uygulamalarına sessiz kalmadı. Bu süreçte onlarca gözaltı, yaralı ve 3 şehit verdi.
Egemenler ve onların uşakları her fırsatta halkları sokaklardan evlerine çekilmeleri için her türlü oyunu sergiledi. Bir fidanımız daha ölmesin diye halkımız gençlere gitmeyin, eylem yapmayın diye duygusal tepkilerini elbette verdiler. Ancak bu bir ilk değildi. Egemen sınıflar bizleri tarihin her döneminde benzer nedenlerle katletmişlerdir. Tarihleri kan ve katliam ile doludur. Bu katliamlar bizleri tüketmek için yetmedi/yetmeyecek…
Sokaklar Berkin OLDU!
Bugün 11 Mart Gezi İsyanı sırasında ekmek almak için çıktığı evden başına aldığı gaz kapsülü sonucu yaralanan ve 269 gündür umudun çocuğu olan Berkin Elvan bugün direnişi bizlere bırakarak sonsuzluğa uğurlandı.
Haberi kimimiz okullarda, kimimiz kahvaltı sofralarında, kimimiz gelen mesajlardan öğrendik. Öfkemiz sel oldu boşalttık sınıfları, kahvaltıyı bıraktık sokağa indik eylem var mı ne zaman diye birbirimize sorduk. Berkin kavgamızda yaşayacak dedik.
Birçok öğrenci okulları boşalttı, günlerdir kendi iradeleriyle yürüyüşler yapıyor. Okula giderken, okul çıkışlarında yakalarında kendi el yazılarıyla “Berkin Elvan ölümsüzdür” kokartları ile büyük küçük, ilkokul, ortaokul, lise artık bütün sokaklar Berkin… İl Milli Eğitim Müdürlüğü okul müdürlerini toplamış, öğrencilerin isimlerini istiyor, velilere mesajlar yağıyor!
Sokaktayız!
11 Mart akşam saat 19’da Uğur Mumcu Meydanı’na Berkin’i Anmak için çağrılar yapıldı. On binler bugün de Berkin için sokakta. Ellerimizde ekmekler, dillerimizde “ katil devlet hesap verecek” Armutlu sokaklarını yürüdük. Artık bir sınır olarak kafalarda çizilen BP önüne geldiğimizde katiller karşımızdaydı. Ali İsmail’de, Abdullah’ta, Ethem’de, Ahmet’te, Medeni’de ve Mehmet Ayvalıtaş’ta olduğu gibi katil yüzlerini maskelemiş, içerisine gazlı sularını doldurmuş tomaları ve akrepleri arkasına gizlenmiş bizi bekliyorlar. Yine gözaltılar oldu, bekleyiş başladı, gözaltılar serbest bırakılana kadar. Her zamanki taktik uygulanıyordu, yürüyüşe izin verilmeyip, kitle orda saatlerce bekletiliyor ve insanlar artık evlerine gitmeye başlayınca geriye kalan çoğunluğu genç ve kadın olan kitleye saldırı başlıyor.
Yılgınlık Yok Direniş Var!
Sokakları terk etmeyenler “ katillerden hesabı gençlik soracak” sloganlarıyla bu sokakların halkın olduğunu katillere bir daha hatırlattı.
Defne, Samandağ, İskenderun, Arsuz ilçe, köy ve beldelerde her yerde eylemler vardı. 7’den 70’e herkes Berkin için sokakta. Gezide öngörülen, dilimizde sloganlaşan artık hiçbir şey eskisi gibi olamayacağıdır. Neden mi?
6 yaşında minicik bir el 1. Sınıf öğrencisi cümle olarak yazmış: “ Berkin ekmek alırken öldürüldü!”
Berkin tohum oldu, düştü toprağa
Herkes unutsa da!
Çocuklar Ekmek Almaya Giden Berkin’i de KATİLLERİNİ DE unutmayacak/unutturmayacak.
[widgetkit id=539]
