Bundan böyle ekmeğinizin tuzuyum, sizler adımı ekmek çocuk koydunuz. Her ekmek adığınızda beni hatırlayacaksınız, ne mutlu, ne onurlu bir şey benim için.
Milyonların ekmeğinde olmak, milyonların bağrında olmak ne güzel…
Okmeydanı’ından Şişli’ye insan seliniz, ben öfkenizdeki gözyaşı değil gözlerinizdeki kin, öfke oldum ne güzel.
16 kiloda sizlere veda ederken bir döviz gördüm “Hüznünüzü isyana dönüştürün” diy, evet ben milyonların isyanı olmak isterim. Meydanlara sığmayan kitlelerin isyanı olmak isterim. Ve böyle oldu biliyorum. İşlenen her katiama karşı büyüyen öfkeniz yapacaksınız beni, her Halepçe’yi, Gazi’yi, Kürdistan’ın ”kaçak” çocuklarının katliamı olan Roboski’yi, Gezi’yi andığınızda her Ceylan’ı, her Uğur’u hatırladığınızda 13 kurşunla.
Tüm öfkelerinizin tuzu olabilmek, çocuk katliamlarından hesap soran namlunuzun kurşunu yapacaksınız, o masum gülüşümüzle…
Ben Berkin elvan…
Esmer, karakaşlı, güleç yüzlü çocuğunuzum, zulmü yenecek olan umudunuzun bir parçası isem, ben hep gülerim ne güzel…
Ne güzel sizin marşlarınızın coşkusu olmak, şiirlerinizin ahengi, sözlerinizin hecesi olmak… Tuttuğunuz yasta öfke bayrağı, bakışlarınızda yarın olmak biz çocuklar için ne güzel…
Ben sizin 15 yaşında bir fidanınız isem hep gencecik kalabilecem, hep çocuk gülüşlü çocuğunuz olabildim demektir. Şimdi biricik annemim binlerce evladı varken, binlerce annenin çocuğuyum, koskoca bir ailem oldu.
O koskoca ailemin göklere yükselen çığlığı, tarihin en güzel sayfalarına yazılacak isyanın altı harflik bir kelimesi olabilmek…
Ethem’in, Abdo’nun, Mehmet’in, Ali ismail’in, Ahmet’in kardeşi, isyandaşı, Kürdistan’da Gezi’ye karışan Medeni’niyle birleşmek…
Ne güzel diyorum çünkü daha iyi ifade edemiyorum kelimelerle bu duyguyu.
Ve yine diyorum kelimeler yetmiyor ama ne güzel attığınız her taşta, her bilyede taşınmak, barikata konulan her tuğlada, devrimi ilmik ilmik ördüğünüz mücadelenizde andınız, ölümsüzünüz olmak ne güzel şey…
Ne güzel hep aranızda olmak…
İzmir’den bir ÖG okuru
