Tam on yıl oldu, koskoca on yıl. Neredeyse ömrü kadar zaman geçti ölümü üzerinden.
12 yaşında 13 kurşun sıkılan minik bedeni ile onunla birlikte öldürülen babasının cansız bedeni yanında uzanırken Uğur ölmek istemiyordu…
Daha oynayacağı bir sürü oyun okuyacağı bir sürü kitap vardı.
Bizler katillerin kim olduğu biliyoruz.
Enes’i vuran, Ceylan’ı parçalayan, Berkin’i “terörist” ilan eden çocuk katili, TC’nin ordusu ve AKP hükümetinin polisinden başkası değildir.
Yine 20 Kasım, yine 21 Kasım…
Yaşam hakkı ihlalinden istismara, şiddet ve işkenceden emek sömürüsüne kadar sayısız hak ihlaline uğrayan çocukları da bu tabloya dâhil edince 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü sadece “sözde” kalıyor.
Çünkü polis ve askerin açtığı ateş, attığı bomba, askeri bölgelerdeki patlayıcı ve mayın kalıntıları gibi nedenlerden dolayı 570 çocuk son çeyrek yüzyılda hayatını kaybetti.
Çünkü 200 çocuk ise AKP Hükümeti’nin döneminde yaşamını yitirdi. Bu çocuklar “eylemci”, “terörist”, ya da “kaçakçı” olarak duyuruldu.
Çünkü İnsan Hakları Derneği’nin verilerine göre 2014 yılı kasım ayı itibariyle 49 çocuk hapishanesinde, 64 çocuk ise gözaltındayken işkenceye maruz kaldı. 360 çocuk gözaltına alınırken, 59 çocuk ise tutuklandı.
Çünkü 129 çocuk taciz ve tecavüze maruz kaldı.
Çünkü tek başına 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü’nün ardından gelen 21 Kasım (yani Uğur Kaymaz’ın katlediliş yıldönümü) günü bile çocukların gülüşünü donduran zalimlerin, zebanilerin dünyasında yaşadığımızın ve bu ülkede çocuğa değer verilmediğinin en açık kanıtı.
Bir Özgür Gelecek okuru
