Kitlesel örgütlenme yöntemleri ile kastedilen nedir?
Kitle örgütleme yöntemleri derken genel olarak kitle çalışmasından bahsetmiyoruz; daha özel olarak devrim için örgütlü öznel güçlerin kitlesel unsurunun nasıl öne çıkarılacağına değiniyoruz. Bu kısmen, devrim yapmanın bir dereceye kadar bir sayısal mesele, komünist öncünün kendisini devrimci savaşı başlatma fırsatlarını hızlandıracak ve yakalayacak konuma getiren gerekli kitlesel takipçiyi kazanma meselesi olduğu gerçeğinin kabulüdür. Bununla birlikte, bu “sayısal mesele” pragmatik olarak değil doğru bir şekilde, belirli bir nicelikte ifade bulan bir nitelik -yani devrimci bir çizgi- olarak anlaşılmalıdır. Ayrıca, niceliksel gelişmelerin yalnızca aşamalı olarak değil, aynı zamanda toplumdaki keskinleşen çelişkileri yakalamak için güçlerimizi biraraya getirebildiğimizde sıçramalar yoluyla gerçekleşeceğini de aklımızda tutmalıyız.
Kitlesel örgütlenme çabalarımız, niteliğin (devrimci bir çizginin) niceliğe (devrimci bir çizgiyi izleyen kitlelere) daha kalıcı bir şekilde dönüşmesinin ana yolu olacak olsa da, bu, teori ve polemik yazmaktan çok yönlü ajitasyon ve teşhire, devrimci sanat ve kültür geliştirmeye, siyasi eğitim ve kadro geliştirmeye, çeşitli toplumsal fay hatları etrafındaki siyasi mücadelelere ve diğer görevlere kadar devrimci çalışmanın diğer biçimlerinin önemini hiçbir şekilde azaltmamalıdır.
Bir kitlesel örgütlenme çabasının başlangıç noktası nedir?
Herhangi bir komünist kitle örgütlenmesi çabasının başlangıç noktası, sadece aralarındaki en ileri kesimi değil, kitlelerin bir bölümünü sınıf mücadelesinde harekete geçirmenin mümkün olduğu bir sınıf karşıtlığı bulmaktır. Böyle bir sınıf karşıtlığını nasıl bulabiliriz? (1) Sosyal araştırma yoluyla, doğrudan kitlelerden öğrenerek, birçok sohbet boyunca kitlelerin belirli bir kesimi arasındaki ortak bir sorunu ve bunun sermayenin işleyişindeki ve belirli bir kurumun veya sınıf düşmanının eylemlerindeki kaynağını keşfederiz. (2) Teori ve analiz yoluyla: ürettikleri sınıf karşıtlıklarını anlamak için sermayenin hareketlerini incelemek.
Bu iki yöntemin birbirinden ayrılması gerekmez ve ideal olarak aralarında bir geçiş olmalıdır. Teorimiz ve analizimiz sosyal incelememiz tarafından doğrulanmalı ve detaylandırılmalı, sosyal incelememiz de teorimiz ve analizimiz tarafından yönlendirilmelidir, böylece karanlıkta el yordamıyla ilerlememiş oluruz.
Bir sınıf karşıtlığını komünist liderlik altında kitlesel bir örgütlenme çabası için olgunlaştıran nedir?
Kapitalizm-emperyalizm altında sınıf karşıtlıklarında bir eksiklik olmasa da, bazıları komünistlerin sınıf mücadelesi yürüten kitlelerin bir bölümünü bizim önderliğimizde bir araya getirmesi için daha büyük fırsatlar sunmaktadır. Özellikle az sayıda kadroya sahip olduğumuzda, hangi sınıf karşıtlıklarının bu tür fırsatlar sunduğunu tespit etmek ve çabalarımızı oraya odaklamak zorunludur. Komünist liderliğindeki kitlesel örgütlenme çabaları için en olgun sınıf karşıtlıkları aşağıdakilerle tanımlanır:
(1) Sınıf karşıtlığının yakın zamanda çözülmesi ya da ortadan kalkması olası değildir. Sadece konjonktürel bir sınıf karşıtlığından ziyade yapısal bir karşıtlıktır, yani keskin ama daha geçici bir karşıtlıktan ziyade kalıcı ve yaygın bir karşıtlıktır. Sermayenin uzun vadeli hareketleri, kitle kesimlerini sermayenin bu hareketleriyle antagonistik bir ilişki içine sokmaya devam edecektir.
(2) Burjuvazinin tamamı, bu sınıfsal antagonizmanın diğer tarafındaki kitlelere karşı az çok birleşmiş durumdadır ve bu durum genellikle burjuva siyasetinde muhalif söylem ya da politika eksikliğinde kendini gösterir. Komünistler sıklıkla egemen sınıf(lar)daki bölünmelerin devrimci ilerleme için fırsatlar yarattığını vurgulamışlardır ve bu, özellikle proletaryanın önderliğinde birleşik cepheyi inşa etmek ve silahlı mücadeleyi ilerletmek için kesinlikle doğru olabilir. Ancak bu vurgu, burjuva birliğinin proletarya ile burjuvazi arasındaki temel antagonizmayı açığa çıkarma ve kitlelere sınıf mücadelesinden başka çare bırakmama konusundaki önemini gözden kaçırmaktadır.
(3) Önceki iki noktayla bağlantılı olarak, sınıf karşıtlığı reformlar yoluyla kolayca hafifletilemez çünkü burjuvazinin böyle reformlar yapma ne yeteneği ne de arzusu vardır. Bu da devrimci olmayan siyasi güçlerin kitleler arasında ilgi çekme kabiliyetini zayıflatmaktadır.
(4) Söz konusu sınıf karşıtlığı kitleler arasında geniş bir öfke yaratır, onlar tarafından kolektif bir adaletsizlik olarak kabul edilir ve onları siyasi harekete zorlar. Ara sınıflar ve geri kalmışların bir kısmı da dahil olmak üzere kitleler bu konuda “bir şeyler yapma” ihtiyacı hissederler.
(5) Sınıf mücadelesi sınıf karşıtlığını derinleştirecektir. Sınıf mücadelesinde zaferler kazanmak, kitlelere potansiyel güçlerini tattırmak, morallerini yükseltmek ve bazı sınıf düşmanlarını zayıflatmak açısından kesinlikle önemli olsa da, asıl hedefimiz kitlelerin sınıf bilincini, örgütlülüğünü ve mücadele kapasitesini geliştirmek olmalıdır.
(6) Kitleleri sınıf mücadelesinde örgütlemek için sınıf karşıtlığına ilişkin net bir program ve taktikler dizisi ortaya koyabiliriz. Kitleleri nasıl harekete geçireceğimize dair somut talepler ve bu talepleri gerçekleştirmeye yönelik somut eylemler gibi net bir plana ihtiyacımız mevcuttur.
Bu kriterler, bir sınıf karşıtlığını komünist liderlik altında kitlesel bir örgütlenme çabası için elverişli kılan şeylere dair genel bir kılavuzdur. Ancak hiçbir sınıf karşıtlığı tüm bu kriterleri mükemmel bir şekilde karşılamayacaktır ve asla mükemmel takımyıldızının gökyüzünde belirmesini beklememeliyiz. Yapabileceğimiz en iyi şey, toplumsal araştırma ve analizlerimize dayanarak, hangi sınıf karşıtlığının kitlesel bir örgütlenme çabası için en olgun olduğuna karar vermek, bu çabaya bağlanmak ve ardından düzenli aralıklarla bu çabanın meyve verip vermediğini ve neden ya da neden vermediğini özetlemektir.
Kitlesel bir örgütlenme çabasını nasıl ortaya çıkarırız?
Komünist liderliğindeki bir kitlesel örgütlenme çabası için olgunlaşmış bir sınıf karşıtlığını tespit etmeye başladığımızda, çabamız aşağıdaki adımlarla gelişmelidir: (1) Sosyal araştırma ve teşhir/ajitasyon, birbirine bağlı olarak, sosyal araştırmamızdan öğrendiklerimizin sınıf antagonizmasını teşhir ve ajitasyonumuz için zemin oluşturması ve teşhir/ajitasyonumuzun kitlelerden daha fazla bilgi toplaması.
(2) Kitleler arasında bağlantılar toplamak, onları yakından tanımak ve bu süreç aracılığıyla düşmanla savaşmaya en istekli, en ileri olanların kimler olduğunu belirlemek. Çalışmalarımızdaki en büyük zayıflık, temasları tutarlı ve ısrarlı bir şekilde takip etmemek oldu ancak temas listeleriyle ilgili örgütsel kaos da önemli bir sorun oldu.
(3) Giderek büyüyen bir irtibat listesi oluşturdukça ve aralarından ileri düzeyde olanları bir liderlik çekirdeği haline getirmeye başladıkça ve ajitasyonumuz kitlelerde yankı bulmaya başladıkça, doğrudan eylem çağrıları yoluyla kitleleri harekete geçirmeye başlamalıyız. Önemli olan, sadece insanlarla konuşmak, sadece ajitasyon yapmak, sadece bağlantılar toplamak değil, kitleleri sınıf mücadelesine çekmenin yollarını bulmaktır.
Çalışmamızı derinleştirmek genellikle aşağıdakileri içerecektir:
(1) Liderliğimiz altında bir kitle örgütünü konsolide etmek.
(2) Kitlelerin sınıf karşıtlığını, bunun arkasındaki sermaye hareketlerini ve sermayenin bu hareketlerine karşı bir güç olarak potansiyellerini anlamalarını derinleştiren propaganda üretmek. Ajitasyon önemli olmaya devam edecektir, ancak çelişkileri daha derin bir şekilde, tarihsel bağlamında ve hareket ve gelişimleri içinde ele alan propaganda geliştirmek, kitlelerin sınıf bilincini geliştirmek, bir mücadele gücü olarak kararlılıklarını çelikleştirmek ve reformistler tarafından kandırılmalarına izin vermemek için çok önemlidir.
(3) Bir dizi sloganı, teşhir yöntemini, sosyal incelemeden elde edilen verileri ve irtibat listelerimizi (kitle çizgisini uygulamanın tüm yönleri) sentezlemek ve sistematik hale getirmek. Bunu yapmak, ısrarlı bir ajitasyon yürütmemize ve kitlelerden öğrendiğimiz her şeyden yararlanmamıza ve topladığımız temasları en iyi şekilde nasıl harekete geçireceğimizi bilmemize olanak sağlayacaktır.
(4) Mücadeleyi ilerletmek ve derinleştirmek için çeşitli taktikler ve etkinlikler geliştirmek. Mücadelenin herhangi bir anında en iyi neyin işe yarayacağını bulmak için bazı deneyler yapmak ve kitlelerden çok şey öğrenmek gerekecek ve hangi taktiği kullanmaya karar verirsek verelim ya da hangi etkinliği düzenlersek düzenleyelim, kitleleri buna ikna etmemiz gerekecek (başlangıçta onların fikri olsa bile). Önemli olan, aralarından seçim yapabileceğimiz bir taktik yelpazesi geliştirmek ve bu taktiklerle sınıf karşıtlığının nasıl geliştiğine bağlı olarak sınıf mücadelesi için daha uzun vadeli bir program ve plan geliştirmektir.
Sistematik olmak her kitlesel örgütlenme çabası için çok önemli olsa da, sağlam ajitasyon, propaganda materyalleri ve takip yöntemlerine sahip olmalıyız – ve genel olarak “her şeyimizi bir araya getirmeliyiz” – eşit derecede önemli olan bu çabalara getirdiğimiz devrimci ruhtur. Sınıf karşıtlıklarına kararlılık ve güvenle, kitlelere ve kendimize güvenerek ve amansız, fethedici bir ruhla adım atma yönelimine ihtiyacımız var. Mücadele yoluyla elverişli yeni koşullar yaratmamız gerekiyor.
Komünist liderlik altında bir kitle örgütünü nasıl sağlamlaştırırız?
Kitleleri sınıf mücadelesinde seferber etmek, sadece ileri değil, orta ve hatta bazı geri kesimlerin de örgütlenmesini gerektirir ve komünist liderliğindeki bir kitle örgütünün amacı da budur. Bu amaçla, bu tür kitle örgütlerinin birliğinin temeli, söz konusu belirli sınıf karşıtlığıyla ilişkili olarak en geniş kitleleri birleştirmeyi amaçlamalıdır.
Bir kitle örgütünü bir araya getirmek için, ona liderlik etme sorumluluğunu üstlenecek ileri bir çekirdek oluşturmak kilit önemdedir. Bu ilericiler bir önceki bölümde sıralanan çalışmalarla öne çıkacaktır ve bu çalışmaları yürütürken kolektif bir yaklaşım benimsememiz, ileri kitlelerle birlikte yapmamız gerekir. Bu kolektif çalışma yaklaşımını engelleyen iki hata olmuştur: (1) Görevleri kitlelerle birlikte yapmak ve onları bu süreçte eğitmek yerine sadece kitlelerin ellerine görevler vermek. (2) Görevleri kitlelerin eline vermemek ve bunun yerine sadece kendimiz yapmak. Doğru sentezi yakalamak her zaman hareketli bir hedef olacaktır; bir yandan komünist bir şekilde işleri halletmeye çalışırken diğer yandan “işleri halletme” gerekliliğini kabul etmek.
İlericileri kitle liderleri olarak eğiten kolektif bir yaklaşıma ek olarak, sınıf bilinçlerini derinleştirmek ve onları lider olarak daha sistematik bir şekilde eğitmek için ilericilerle kendi başına ideolojik ve politik çalışmaya da öncelik vermeliyiz. Çoğu zaman, birlikte çalıştığımız kitlelerle OCR belgelerini, özellikle de Manifestomuzu ve komünist teoriyi çalışmak ve tartışmak için zaman ayırmadık ya da yeterince çaba göstermedik, bunun yerine sınıf mücadelesinin kendiliğindenliğine ve sınıf bilinci yaratmak için konuşma becerilerimize güvendik ki bu da ancak bir yere kadar gidebilir. Nihayetinde, eğer kitle örgütlerine liderlik edecek ve onları ayakta tutacaksak, bu örgütlerin içindeki bireyleri OCR’ye katmamız ve onları siyasi çizgimizde eğitmemiz gerekecektir.
Liderler geliştirmenin ötesinde, bir kitle örgütünü bir arada tutmak aynı zamanda geniş bir siyasi eğitim ve kolektif bir kimlik duygusu inşa etmeyi de gerektirir. Kitlelerin hem bir mücadelenin hem de bir örgütün parçası olduklarını hissetmeleri gerekir ve bu duyguya maddi bir ifade kazandıracak yapılar geliştirmeliyiz. Bu kolektif kimlik duygusu da bir sınıf olarak uluslararası proletarya ile özdeşleşme yaratmanın bir parçası olmalıdır.
İlk olarak, hem belirli sınıf karşıtlığıyla ilgili hem de diğer sorunlarla ilgili siyasi eğitim, kitlesel toplantılar ve sohbetler sırasında ve çeşitli ajitasyon ve propaganda araçlarıyla yürütülen kitlesel örgütlenme çabalarımızla tutarlı olmalıdır. Sadece ileri kesimler değil, geniş kitleler arasında sınıf bilincini geliştirmeyi ve derinleştirmeyi amaçlamalıdır. Siyasi eğitim, aslında, sınıf mücadelesinin yüksek gelgitleri sırasında kitleleri destekleyebilecek ve düşük gelgitlerde bağlılıklarını derinleştirmelerine ve sebat etmelerine yardımcı olabilecek bağımsız bir değişkendir. Tutarlı bir siyasi eğitim yürütemediğimiz yerlerde ve zamanlarda, kitlelerin çabalarımızdan uzaklaşması daha olasıdır.
Son olarak, bir kitle örgütü inşa etmek, kitle toplantılarını yönetme konusunda iyi olmamızı gerektirir. Kitlesel bir toplantının iyi yapılandırılmış liderliği, sınıf mücadelesini ilerletmek için odaklanılacak temel çelişkileri yakalayan bir gündemi önceden belirlemeyi ve aynı zamanda ayaklarımızın üzerinde düşünmeyi, toplantı ilerledikçe odadaki temel çelişkiyi fark etmeyi ve katılanları bu çelişki boyunca hareket ettirmenin bir yolunu bulmayı gerektirir. Önderlik ettiğimiz kitlesel bir toplantıya gelen insanlar, bizi işimizi bilen, sorularına cevap verebilen ve toplantıyı nasıl yöneteceğini bilen biri olarak görmelidir. Aynı zamanda onları dinlediğimizi, ciddiye aldığımızı ve sınıf mücadelesini nasıl ilerleteceklerini bulmalarını sağladığımızı da görmeleri gerekir.
Sınıf mücadelesinin kitlesel yükselişleri sırasında sırayı tersine çevirmek
Uzun süreli kitlesel örgütlenme çabalarının aksine, çok sayıda kitlenin herhangi bir siyasi örgütün çabalarıyla değil, toplumdaki sınıf karşıtlıklarının keskinleşmesiyle sınıf mücadelesine sürüklendiği anlar vardır. Bu gibi durumlarda, uzun bir toplumsal araştırma ve ajitasyon, temas toplama, bir çekirdek oluşturma ve ardından kitleleri harekete geçirme dönemi yerine, ilk aşama, müdahale ettiğimiz ve mümkün olan en devrimci yönde liderlik etmeye çalıştığımız yoğun bir kitlesel yükseliş dönemi olacaktır. Ajitasyon ve kitle örgütleme becerilerimiz bizi takip edilecek liderler olarak öne çıkaracaktır. Ancak kitlesel yükselişin başına gerçekten geçebilmek için hızla acil bir mücadele programı geliştirmemiz ve kitle toplantılarında, sokaklarda, eylemlerimizle, konuşmalarımızla, sloganlarımızla, sembollerimizle ve yazılı propagandamızla kitleleri bu program etrafında birleştirmemiz gerekecek. Dahası, çeşitli siyasi güçler kitlesel ayaklanmalara akın ettiğinden, diğer programlarla mücadele etmemiz ve kitlelere neden bizim programımızın takip edilmesi gereken doğru program olduğunu kanıtlamamız gerekecektir.
Ancak, amacımız sadece kısa bir kitlesel ayaklanmaya önderlik etmek değil, önümüzdeki belirleyici savaş (devrimci iç savaş) için kitlelerin sınıf bilincini, mücadele kapasitesini ve örgütlenmesini geliştirmekse, sınıf mücadelesinin ilk dalgası sırasında önemli sayıda kitleyi programımıza ve liderliğimize kazanmak yeterli olmayacaktır. Anlık kazanımlarımızı daha derin bir propaganda ile takip etmemiz ve kitle örgütünü ve kitle liderlerini pekiştirmemiz gerekecektir. Bu amaçla, yukarıda özetlenen yöntemler geçerlidir.
Gelecekte kendiliğinden patlak veren tüm kitlesel ayaklanmalara başarıyla müdahale edebilecek bir konuma gelebilmemiz için, belirli siyasi sorunlar ve sınıf karşıtlıkları konusunda uzman kadrolar geliştirmemiz gerekecek. Şu anda bu sorular ve karşıtlıklar etrafında kitlesel örgütlenme çabaları geliştirme yeteneğine -sayısına- sahip olmayabiliriz, ancak ajitasyon ve propagandada bunlara hitap eden ve liderlik arayan kitleler olduğunda kitle lideri olmaya hazır “kanatlarda bekleyen” kadrolar geliştirmeliyiz.
