Burjuva feodal sistem bir bataklıktır. Sadece artı-değer, artı-ürünün gaspı değildir. Asalaktır, çürüyendir, kokuşandır; doğanın gaspı ve kirletilmesidir. Tarihin yağmalanarak, yıkılarak, sular altında bırakılarak yok edilmesidir.
Eşitsizliktir, hegemonya ve gericiliktir. Azgın bir ırkçılık ve sonu gelmez şovenizmdir. Akıl tutulması, yalan ve aldatmadır. Aynı zamanda toplumun ve insanların duygu dünyasının kirletilmesi, karartılıp bozulmasıdır. Özgürlüğe ve geleceğe ait değerlerin kirletilmesidir. Emeğe, onura, inana ait değerli olan ne varsa aşağılanması ve değersizleştirilmesidir.
Bencil, bireyci, kibirli, saygısız, kendine aşırı güvenen-güvensiz, tembel, dedikoducu, dogmatik-kalıpçı, bürokrat, sekter, memnuniyetsiz, keyfiyetçi, liberal, dayatmacı-bastırmacı, kolay fikir ve taraf değiştiren, kararsız vb. sayısız karakterde insanla karşılaşılır. Bu ve buna benzer kişiliklerle karşılaşma oldukça ihtimaldir. Toplumu ve insanları bu denli kirleten, çekilmez ve kabul edilmez kılan burjuva-feodal sistemin kendisidir. İttihatçı-Kemalist faşist diktatörlüktür.
Peki toplumun, kişiliklerin değiştirilip düzeltilmesi ve devrimcileştirilmesi nasıl olacaktır? Öncelikle kavramak gerekir ki; insanlarla “uğraşmak” burjuva-feodal sistemle uğraşmak demektir. Özel olarak bu kişiliklerle uğraşmak demek, sistemin olumsuz sonuçlarına karşı mücadele etmek demektir. Yol ve yöntemler aramak, bulmak ve yürümek demektir.
Sağlam bir bilinç ve irade, güçlü bir örgütlenme ve devrimci bir ortam olmadan, amaca uygun bir mücadele ve doğru bir yol ve yöntem bulunmadan, devrimci bir çalışma sürdürülmeden düzelme ve değişme olabilir mi?
Ya da sabırları zorlayan ısrar ve kararlılık sahibi olmadan, her defasında yeni yol ve yöntemler, yeni tahliller yapma ihtiyacı olmadan başarılabilir mi? Emperyalist-kapitalist ve burjuva-feodal sistemin yarattığı, şekillendirdiği, düzenlediği toplum ve insanlarla uğraşmak demek, güçlü bir demokratik halk devrimi iddiası taşımak demektir.
Proleter devrimcilerin işi, silah ve insanlarla uğraşmak olacaktır. Her ikisi hakkında bilgi ve becerisini artırmayan, her gün, her bir devrimci pratikle birlikte bir kendini yenileyip sınamayan, sürecin ve anın ihtiyacına yanıt olamayan demokratik halk devrimini örgütleyemez. Bu mücadeleden başarıyla çıkmak sonuç alıcı bir düzeye gelmek hiç kolay değildir.
Hemen her “an”ı ve pratiği mercek altına almak bir sonraki pratikle arasındaki bağı ve ilişkileri izlemek; gözlemek, tahlil edip sonuçlar çıkararak müdahale yolları ve çözüm yöntemleri bulmak, devrimci bir bilinç ve irade kazandırmak için ciddi bir yoğunlaşma içine girmek demektir. Sayısız yol ve yöntem bulmaya çalışılmalıdır. Bilinen ve mutlak izlenmesi gereken bir yol yoktur.
Burjuva feodal sistemi yıkacak yeni bir devrimci toplum ve yaşam yaratacak kişilikler yaratmak; bu amacın örgütünü ve insanını eğitmek, felsefesini, tarzını, yaşam ve mücadele biçimini yaratmak ve uygulanır kılmak; yapılması ve benimsenip kabul görülmesi, sürdürülmesi gereken bunlardır.
Bir yandan aklın devrimcileşmesi diğer yandan duyguların ve pratiğin devrimcileşmesini yaratmak, sürdürmek ve bunu örgüte ve eyleme dönüştürmektir esas olan. Kitlelerle, görevlerle kurduğu her ilişki örgütlenmenin ve eylemin güçlü sağlam adımları olmalıdır. Düşmana karşı kini, öfkeyi ve savaşmayı esas alan bir çizgiyi, her şeyin temeli olarak ele almak gerekir.
Dünya ve Ortadoğu’da ve de ülkemizde her sosyal, siyasal, askeri, devrimci hareketi izlemek değerlendirmek ve devrimcileşmenin yolunu açacak yolları bulmak gerekir. Kendi dışını anlayamayan içini anlayamaz.
Kendini çözümlemeyen toplumu yaşamı, çalışmayı çözümleyemez. Dışından etkilenmeyen dışını etkileyemez. Dışını devrimcileştirme mücadelesi yürütemeyen içini devrimcileştiremez. Diyalektiğin temeli çelişki yasasıdır. Bu bilinç ve yöntemle yürümek, çalışmak ve mücadele etmektir aranan ve amaçlanan.
