Ben bir İnsanım, kadınım.
25 Kasım’larda tecavüze uğrayan
Mirabel Kardeşler’den biriyim.
Ben Clara Zetkin’im;
Kadın İçin çığlık olan,
Barikatlara akanım.
Ulrice Meinof’um;
Hücremde intihar süsü verilerek katledilenim.
Barbara’yım;
Munzur’larda destan yazanlardanım.
Ben Nergiz’im;
Bedenimi davam uğruna ölüme yatıranım.
Ben Çiğdem’im, ben Beşler’im
Kurtuluşu özgür dağlarda,
Sınıfsız toplum düşümü,
Kleşime gizlediğim mermimde arayanım.
Ben düşmanı iliklerine kadar titreten
Kadın gerillayım…
Ben Suzan’ım;
Makinemin deklenşörüne her bastığımda
Çekilen manzara öfkemi bin kat arttırır.
Kurşun kalemim ise halkımın dili olur.
Ben Paris’te katledilen Üç Fidan’ım.
İnkar edilen, yasaklananım.
Ben kendi “rızası” ile dedikleri
On üç yaşında bir çocuğum.
Ben Elif’im!
Ayşe’yim, Fatma’yım…
Ben tacize direnen;
Nice Eliflerin sesiyim…
Bir tutsak YDK’lı
