Dünyanın birçok farklı ülkesinde mücadele yürüten 13 Maoist parti ve örgüt, 2023 1 Mayıs’ına ilişkin “Dünyanın proleterleri ve ezilen halkları, birleşin! Emperyalizme, gericiliğe, sefalete ve savaşa karşı tüm dünyada proleter ve sosyalist devrim için 1 Mayıs!” başlıklı ortak bir açıklama yaptı.
tkpml.com sitesinde yer alan açıklamaya göre imzacı Maoist parti ve örgütler şöyle:
“Komünist İşçi Sendikası (mlm) Kolombiya, Galiçya Maoist Komünist Partisi İnşa Komitesi, Maoist Komünist Parti – İtalya, Afganistan Komünist (Maoist) Partisi, Hindistan Komünist Partisi (Maoist), Nepal Komünist Partisi (Çoğunluk), Nepal Komünist, Partisi (Devrimci Maoist), Kızıl Yol İran (Maoist Grup), Purba Bangla Proleter Partisi (PBSP/Bangladeş), Türkiye Komünist Partisi-Marksist Leninist (TKP-ML), Bulgar İşçi ve Köylü Partisi, Maoist Devrimci Lig (MRL) – Sri Lanka, Rus Maoistler”
Geniş kitlelerin gerçek liderliğini elde etmek ve farklı ülkelerde var olan koşullara göre sınıf düşmanları içindeki çelişkilerden yararlanmak için gerekli olan anti-kapitalist, anti-faşist ve anti-emperyalist birleşik cepheyi inşa etme vurgusunun yer aldığı açıklamada, “Gerçek proleter ve devrimci partiler, Marksist-Leninist-Maoist komünist partiler, farklı ülkelere, farklı aşamalara uygun strateji ve taktikleri uygulayabilen; legal ve illegal örgütlenme ve mücadele biçimlerini kullanabilen, kitlelerden öğrenebilen ve steril, idealist, öznelci, militarist küçük burjuva aşırılığına düşmeden çürümüş revizyonizmden, eski ve yeni biçimlerden kurtulabilen işçi sınıfının gerçek öncü birimlerini inşa etmeli ve geliştirmeliyiz.” denildi.
2023 1 Mayıs’ına ilişkin 13 Maoist parti ve örgütün ortak açıklaması şöyle:
“1 Mayıs, işçi sınıfının ve dünyanın sömürülen kitlelerinin tek bir enternasyonal sınıf olarak tüm ülkelerde meydanları ve sokakları doldurduğu, dünya kapitalist sömürüsüne karşı seferber olduğu gündür.
Bugün de işçiler ve halk kitleleri kapitalist sistemi ve ezilen ülkeler üzerindeki emperyalist egemenliği teşhir eder, sömürücülerle sınıf uzlaşmasını, emperyalizmin kâr ve servet biriktiren büyük tekellerinin hizmetinde ücretli emeğin sömürülmesini yücelten işbirlikçi sendikal örgütlere ve “işçi-satıcı” partilere karşı çıkar.
Temel malların fiyatları son 40 yılın en yüksek seviyesindedir; işçi sınıfının gerçek ücretleri daha da düşmüştür; işsizlik ve işgücündeki daralma tüm büyük endüstrilerde çarpıcı bir şekilde artmaktadır. Son 10 yılda dünya servetinin %99’u kapitalistlerin %1’inin eline geçti.
Çevre ve doğanın kapitalist tahribatı ilerliyor, hızlanıyor ve toplumsal eşitsizliğin dünya halkları için korkunç trajedilere dönüştürdüğü doğal felaketleri arttırıyor.
Kapitalizm, emekçi sınıflar üzerinde bir birikim, kâr ve sömürü sistemidir; kapitalist üretim, giderek daha fazla toplumsal üretim ve giderek daha fazla özel mülkiyete el koyma ile tanımlanır. Bu, onun kaçınılmaz çöküşüne neden olan temel çelişkidir.Marx’ın haklı olarak işaret ettiği gibi, sermaye tepeden tırnağa her gözeneğinden kan ve pislik damlamaktadır ve işçi sınıfının tek kurtuluşu kapitalist sistemi her türlü araçla ve gerekli güçle yok etmektir.
Marx ve komünistler, tarihin motorunun sınıf mücadelesi olduğunu ve bugün dünyanın, bir yandan emperyalizmin krizde olduğu, proleterler ve halk kitleleri üzerinde korku saldığı, mücadeleyi ve proleter ve komünist örgütleri bastırdığı; diğer yandan proleterlerin ve halk kitlelerinin emperyalist ve gerici hükümetleri, burjuva devletleri ve tüm emperyalist kapitalist toplumsal sistemi sorgulayan, giderek yaygınlaşan mücadelelere ve isyanlara giriştiği bir tarihsel durumla karşı karşıya olduğunu teyit ederler
Tüm dünya, Macron hükümetinin emeklilik reformuna karşı işçi sınıfı ve halk kitlelerinin sınıfsal ve mücadeleci hareketinin Paris ve diğer Fransız şehirlerinde sokakları nasıl ele geçirdiğini görüyor; İngiltere, Almanya, İsviçre vb. ülkelerde de büyük mücadeleler gelişiyor.
Fransız emperyalist devleti bu büyük mücadelelere baskıyla karşılık veriyor.
Ancak baskı, burjuva demokrasisinin sınırında militan mücadeleler geliştiren proleterlerin ve halk kitlelerinin mücadelesini durdurmaz, aksine körükler.
Burjuvazi artık parlamentolarla ve seçimlerle yönetemiyor, proleterler ve kitleler seçimleri terk ediyor.Bugün toplumsal ilerlemeyi engelleyenlerin emperyalist kapitalistler olduğu, yeryüzünden silinmesi gereken asalak sınıfın onlar olduğu her zamankinden daha açıktır.
Kapitalistlerin ücretlere, işlere, sağlık hizmetlerine, yaşam koşullarına yönelik saldırılarına direnen proleterlerin ve halk kitlelerinin mücadeleleri, üretim araçları üzerindeki özel mülkiyeti ve artı değere sahip olma ayrıcalığını ortadan kaldırarak, sömürülerinin nedenini ortadan kaldırana kadar ilerlemelidir.
Tarih, emperyalizmin krizi aşmak için dünyayı bölme ve dünya pazarını ele geçirme savaşına doğru ilerlediğini göstermiştir. Rusya/Ukrayna savaşı, Rusya ile ABD/NATO ittifakı arasındaki emperyalist rekabetin bir sonucudur -dünyadaki diğer rekabetler olan Rusya/ABD ve ABD/Çin rekabeti de- bu, doğal kaynakların tekel kontrolü için dünyayı bölme savaşıdır. Savaşın başlangıcından bu yana, savaş endüstrilerinin, petrol ve gaz şirketlerinin karları iki katına çıkarken, işçi sınıfının, köylülerin ve halk kitlelerinin koşulları daha da kötüleşti.
Sosyalizm ve komünizm ihtiyacı emperyalizmin krizinden, proleterlerin ve dünya halklarının mücadelelerinden doğmaktadır. Proleter mücadeleler, halkların, gençlerin, kadınların, göçmenlerin ayaklanmaları birlik, örgütlenme ve önderlik, eski ve gerici iktidarı yıkacak ve yeni bir toplum için yeni bir iktidar inşa edecek bir program talep etmektedir.Dünya ekonomik kriziyle karşı karşıya kalan emperyalist ülkelerin burjuvazisi, bununla başa çıkmak için bir savaşa doğru yürüyor; dünyanın yeni bir paylaşımı için emperyalist bir savaş için başka bir katliam. Tüm emperyalist ülkeler, ABD, Rusya, Çin, Almanya, İngiltere, Fransa, İtalya…, Japonya ve askeri ittifakları, aktif bir şekilde dünya savaşına hazırlanmakta, halihazırda mevcut olan tüm silahlarını kullanmakta, cephaneliklerini savaş endüstrisinin devasa karlar elde ettiği son teknoloji silahlarla yenilemektedir.
Bir dünya savaşı hazırlığıyla karşı karşıya kalan egemen sınıflar, ezilen ülkelerin uşakları, kendi halklarının çıkarlarına ve iradelerine karşı kendilerini emperyalist efendilerinin hizmetine sokmaktadırlar.
Savaşa karşı çıkabilecek ve savaş patlak verdiğinde onu devrimci bir savaşa dönüştürebilecek tek toplumsal güç proleterlerdir. Emperyalist ülkelerde birliklerin, silahların konuşlandırılmasını, proleterlerin haksız bir savaş için “piyon” olarak kullanılmasını engellemek gerekir. Emperyalizme karşı ezilen ülkelerde anti-emperyalist mücadeleyi ve halk savaşlarını yoğunlaştırmalıdır. Dünya proleterlerinin ve halklarının birliği ve devrimci mücadeleleri, emperyalist savaş hazırlıklarını ve savaşın kendisini devrimci bir iç savaşa, emperyalist egemenliği yıkmak ve tüm ülkelerde sermayenin gücünü yenmek için halk kitlelerinin savaşına dönüştürebilir.
Dünyanın tüm Marksist-Leninist-Maoist Parti ve Örgütleri, emperyalizmin ve emperyalist savaşın mevcut krizini, dünyadaki proleterlerin ve halk kitlelerinin devrimi hedefleyen hareketlerini, farklı ülkelerdeki farklı aşamalara göre, yarı sömürge/yarı feodal ülkelerde Yeni Demokratik Devrime ve emperyalist/kapitalist ülkelerde sosyalist devrime dönüştürmelidir.
Yeni bir dünya emperyalist katliam hazırlıklarına karşı enternasyonalist birlik ve mücadele örneği oluşturmak; emperyalist savaşlar, gerici savaşlar, haksız savaşlar için asker ve silah konuşlandırılmasına karşı proleter ve halk kitleleri ordularının devrimci mücadelesini teşvik etmek için tüm ülkelerde çabaları birleştirmek ve koordine etmek komünistlerin görevidir; Dünyanın her yerinde, özellikle de yarı-sömürge ve yarı-feodal ülkelerde, savaşa ve uşak rejimlerin emperyalist efendilerine askeri destek vermesine karşı çıkan tüm devrimci, anti-emperyalist, gerçek demokratik güçlerle ortak bir cephe oluşturulmalıdır.
Bazen proletarya ve halk adına, dünyanın ezilen ve sömürülenlerinin can düşmanı olan emperyalist gruplardan birini destekleyen reformist, oportünist sosyal-demokrat güçleri reddetmek ve teşhir etmek; sınıf mücadelesini yoğunlaştırmak, işçilerin direniş ve savunma araçlarını, gerçek sınıf sendikalarını, yani fabrikalarda, sömürünün en yüksek olduğu sektörlerde, ücretli emeğin yeni gerçekliklerinde işçi mücadelelerini örgütleyenleri güçlendirmek; emperyalist ülkelerde ulusal baskıya karşı ulusal devrimci mücadeleyi ve onlara desteği yoğunlaştırmak; köylü kitlelerinin toprağın onu işleyenlere verilmesi için verdikleri büyük mücadeleleri desteklemek; ayrımcılığa, eşitsizliğe, kadın cinayetlerine ve tecavüze, kürtaj hakkının reddedilmesine, emperyalist ülkelerde modern Ortaçağ’ın çifte baskısına ve emperyalizm tarafından ezilen ülkelerde feodal köleliğe karşı devrimci proleter hareket olarak tüm dünyada kadınların isyanını ve mücadelesini geliştirmek; faşizme ve ırkçılığa karşı militan mücadeleyi yoğunlaştırmak, özellikle emperyalist ülkelerde göçmenlerin kabul edilme, sığınma hakkı, hareket özgürlüğü, çalışma, ücret, barınma hakkı, denizde ve karada katliamlara karşı mücadelesini örgütlemek; gençlik kitlelerinin isyanına güvenmek ve onları burjuva devletine karşı devrimci mücadelenin ön cephesi olarak örgütlemek; siyasi tutsakların ve emperyalizmin ve gerici rejimlerin hapishanelerinde tutulan tüm sınıf kardeşlerimizin serbest bırakılması için mücadele etmek.
Dünya proletaryasının birliği, proleterlerin ve dünyanın ezilen halklarının birliği enternasyonalizmin özüdür.
Enternasyonalizm, her ülkede işçi sınıfının kendi bağımsız siyasi partisi olan Komünist Parti’de, bugün Marksist-Leninist-Maoist partide örgütlenmesini ve tüm ülkelerin komünist partilerinin yeni bir Komünist Enternasyonal görüşü ve perspektifiyle tek bir uluslararası örgüt inşa etmek üzere gerçek bir Uluslararası Konferansta birleşmesini gerektirir.
Marksist-Leninist-Maoist komünistler, deneyimlerden, hatalardan ve yeni tarihsel konjonktüre hazır olmalarını engelleyen tarihsel eksikliklerden öğrenerek ilerlemektedirler.
Gerçek proleter ve devrimci partiler, Marksist-Leninist-Maoist komünist partiler, farklı ülkelere, farklı aşamalara uygun strateji ve taktikleri uygulayabilen; legal ve illegal örgütlenme ve mücadele biçimlerini kullanabilen, kitlelerden öğrenebilen ve steril, idealist, öznelci, militarist küçük burjuva aşırılığına düşmeden çürümüş revizyonizmden, eski ve yeni biçimlerden kurtulabilen işçi sınıfının gerçek öncü birimlerini inşa etmeli ve geliştirmeliyiz.
Geniş kitlelerin gerçek liderliğini elde etmek ve farklı ülkelerde var olan koşullara göre sınıf düşmanları içindeki çelişkilerden yararlanmak için gerekli olan anti-kapitalist, anti-faşist ve anti-emperyalist birleşik cepheyi inşa etmeliyiz.
Sınıf savaşını, devrimci savaşı, uzun süreli halk savaşını geliştirebilecek proleter orduyu inşa eden savaşçı gücü yaratmalıyız.
Kahrolsun emperyalizm!
Sosyalizm ve komünizm için savaşalım!
Yaşasın Marksizm-Leninizm-Maoizm!
Yaşasın proletarya enternasyonalizmi!”
