Toprakta yeşeriyor tohum… İbrahim’den Mehmet’e, Meraldan Sefagül’e yeşeriyor nice fidanlar. Büyüyoruz şehitlerimizin bizlere bıraktıklarıyla beraber, yürüyoruz onların ellerinden aldığımız kızıl bayrağımızla doruklara doğru.
27 Ocak Pazar günü Sarıgazi’de, anma başladı. İbrahim, Sülayman, Kazım ve Mehmet Demirdağ yoldaşların resmini gördüm. En önde pankartta, partinin 4 neferini gördüm. Pankartın arkasından gelen, ellerin havaya kaldırdığı diğer neferleri gördüm. Gözlerim doldu, ama üzüntüden ya da yılgınlıktan değil; 40 yıldır süren coşkusu ve hiç bitmeyen bitmeyecek olan sevdamızı gördüğümden.
Sarıgazi’den mezarlığa giden yolda eller sardı Beşleri, Ali Haydarları, Barbaraları… Sonra haykırdı diller “Gerillalar ölmez yaşasın halk savaşı” diye.
Ocak ayının soğuğunu parçalarcasına haykırıyoruz, “Beşler yaşıyor kavga sürüyor.” Onların söylediği ama şimdi bizim söylediğimiz türkülerimizle yürüyoruz. Sevdamızı, düşlerimizi gerçeğe dönüştürmenin umuduyla ilerliyoruz.
Orada 40 yıldır süren ve nihai hedefine ulaşana dek sürecek olan mücadele azminin coşkusunu gördüm, sloganları duydum. Oradaydım, şehitlerin resmine baktım ve yeminimi bir kez daha yineledim “toprağa düşen yoldaşlarım için nefes almaya, onlar için yaşamaya ve onların bıraktığı bayrağı elimden düşürmeyeceğime” yemin ettim.
Anmada kar yağmaya başladı. Çiğdem’in yüzüne, Derya’nın göz bebeklerine, Sefagül’ün alnına düşüyordu kar taneleri. Yağıyordu kar yüreklere.
Orada yüzler vardı. Orada 40 yılın tohumları ve büyüyen fidanları vardı. Sefagül’ün bayrağını almış, yumruklarını dikip yemin eden militan duruşlu öfkeli, inançlı kadınlarımız vardı.
Yoldaşlara sözümüz var.
Boşalan mevzileri dolduracağız düşenleri kaldıracağız. Bu kızıl güzergâhta güneşe uğurladıklarımız için yaşamaya ve savaşmaya devam edeceğiz.
İbrahim yoldaşın şehit düşmesinin 40. yılı
Öfkemiz o kadar büyük ki, öfkemize hedef olacak herkes gün gelecek bu öfkemizin denizinde boğulacak. Anaların gözyaşları evlatlarını alanları boğacak. Bizler öfkemizle aynı davada omuz omuza yürüdüklerimiz, aynı sevdaya sevdalandıklarımızla beraber öfkenin denizinde büyüyoruz.
Evet, biz bu yaşamı uğruna ölecek kadar çok seviyoruz. Bizler sınırlı yaşamlarımızı bu davaya adıyor, şehitlerimize devrim sözümüzü yineliyoruz.
27 Ocak günü Sarıgazi sokaklarından Dersim dağlarını selam ilettim. Gün gelecek zaferin müjdesiyle kucaklaşacağız.
Bizler analar ağlamasın, çocuklar sokaklarda yalın ayak gezmesin, bebekler bu kirli dünyada kirlenmesin, gençler bu karanlık sistemde yok olmasın diye şehitlerimizin Dersim dağlarından, bizlere öğrettikleri türkülerimizi söylemeye devam edeceğiz.
(Bir ÖG okuru)
{youtube}http://www.youtube.com/watch?v=zDAyjoTH0a8&feature=youtu.be{/youtube}
