Samandağ Evvel Temmuz Festivali’ne hazırlanmak ve ön çalışmalarımızı başlatmak için Antakya’da YDG’liler olarak buluştuk. Evvel Temmuz festival çalışmalarımızda ilk olarak Ali İsmail Korkmaz’ın ailesine ziyarette bulunduk.
Gezi İsyanı’nda adını direnişle duyuran Antakya, isyan sırasında 3 yiğit evladını şehit vererek direnmeye devam etti. Bizler de bunun farkında olarak Antakya’da ilk durağımız Ali İsmail Korkmaz’ın ailesi oldu.
Partizan ve YDG’liler olarak gittiğimiz ziyarette, Ethem Sarısülük’ün annesi Safi Sarısülük’te oradaydı. Ziyaretimizin ağırlığının farkındaydık ve karşımızda iki şehit anamızı gördüğümüzde ise heyecanımız daha da arttı. Bizlerde sohbet sırasında analarla birçok konuyu konuşma fırsatını yakalayabildik. Safi anamızı gördüğümüzde ilk olarak Ethem’in katili olan Ahmet Şahbaz’ın tutuklandığı ve bundan sonraki diğer Gezi davalarını nasıl etkileyeceğini sorduk. Safi anamız ise mahkemenin tutuklama kararının Ethem’i sahiplenenlerin mücadelesiyle gerçekleştiğini ve bu mücadelenin kazanımın olduğunu söyledi.
Sohbetimiz sırasında Ali İsmail’in merak ettiği ama hiç göremediği yeğeni olan Ali Yusuf’u görüyoruz. Ali Yusuf Ali İsmail’in katledilmesinden önce anne karnındaymış şimdi ise 8 aylık olmuş yerlerde emekliyor. Ali İsmail’in katledilişinin üzerinden bir yıl geçmiş…
Daha sonra Emel anayla gündemde var olan cumhurbaşkanlığı seçimleri üzerine konuşuyoruz. Emel ana “Biz daha önceki seçimlerde CHP oy verdik. Bilmiyorum siz ne yaptınız ama bundan sonra ki seçimlerde daha farklı bir şey yapmak gerek. Bize ne CHP ne de AKP alternatiftir bundan sonra. Devlet hep aynı devlet 90 yıldır bir değiştiği yok.” dedi. Bizler de “Önümüzdeki cumhurbaşkanlığı olan seçime gidilmemesini çünkü devletin seçimler aracılığıyla kendi gerçek yüzünü sakladığı aslolan 90 yıldır bir egemenliğe son vermek gerektiğini ve bizlere seçimlerde hep ‘40 satır mı? 40 katır mı?’ dayatılmasını yapıldığını vurguladık.
Sohbetimiz ilerliyor kahvelerimizi yudumluyoruz. Bu arada Tutsak Partizanların Emel ana’ya yapmış oldukları hediyeyi veriyoruz. Emel ana duygusallaşıyor. “Onlar o zor koşullarda bizleri düşündükleri için çok sağ olsunlar” diyor. Ortam biraz sessizleşiyor…
Anayla sohbetimiz Roboski’li aileler ilgili oluyor. Çünkü çok kısa önceden Gezi şehitleri aileleri olarak Roboski’de katledilenlerin mezarlarına ve ailelerine ziyaret ediyorlar. Emel ana “Buralardaki imkanlar Roboski’ye göre çok daha iyi, bölgede insanlar sürekli bir baskı, sürekli bir acı içerisinde. 15 yaşında genç insanlar bombalarla öldürülmüş. Roboski’de bir aile bana ‘yakının 80 kilo olduğunu ama cenazesinde sadece 10 kilo parçasını bulabildiklerini söyledi. Durumları çok kötü. Devlet 90 yıldır o insanlara baskı uyguluyor. O insanların o baskılara karşı gelip çıkması çok normal, o baskılar bizlere uygulansa belki bizler de çıkmıştık oralara.” diyerek Roboskililerin acılarını bir kez daha bizlere taşıyor…
Emel Anayla son olarak Ali İsmail’in anmasını, Evvel Temmuz’u ve Nusayri kültürünü konuşabildik.
Emel ana son zamanlarda Nusayri kültürünün geçmiş yıllara oranla azaldığını, Antakyalı yeni gençlerin kendi anadilleri olan Arapçayı konuşamadıklarını ama Samandağlıların anadillerini çocuklarına öğrettikleri için takdir ettiklerini,Samandağ Evvel Temmuz festivaline ise gidemediklerini lakin Ali İsmail’in geçmiş senelerde gittiğini söyledi. Son zamanlarda ise festivalin sahiplenilmesi olumlu olduğunu vurguladı. Bizlerde 10 Temmuz günü mezar anmasından önce Samandağ’da Ali İsmail için bir yürüyüş düzenleyeceğimizi söyledik.
Sohbetimizin bitmesinin ardından anamızın elini öperek evden ayrıldık.
Samandağ Evvel Temmuz Festivali YDG
