Biz emekçi, ezilen, günde 12 saatten fazla çalışan, aldığı maaşın geçinmeye yetmediği halkımızın özgür Sesiyiz.
1 mayıs emekçilerin ve ezilen halkların bayramıdır. Ve bu bayram faşist devletin bahaneleriyle ve yıkıcı terörüyle onlarca yoldaşın can verdiği Taksim’de kutlanamadı. Eğer ki 1 mayıs resmi tatil ise nerede kutlanacağına halk karar verir, devletin kolluk güçleri veya başındaki isim buna karar veremez. Halk kendi kendini yönetebilecek güce ve iradeye sahiptir devletin bozuk siyaseti bizi yıkamadı, yıkamayacakta.
Ve Geldi kızıllığın parladığı 1Mayıs. Emekçiler, ezilenler, çocuk işçiler çoğaldılar saflarda Başları dik, kararlı iradesiyle barikatların başında dikildi yiğitler…
Başladı saat 8.00’lerde emekçilerin direnişi, düşman hazırdı belki 39.000 polisi 50 TOMA’sı, gazları plastik mermileri, hiçmi Acımıyordu faşist köpekler. Bu halk boşuna mı direniyordu sanki?. Acımıyorlardı belli, Abdullah’a, Ali İsmail’e, Berkin’e, Uğur’a ve daha nice yoldaşa. Büyük bir kin vardı içimizde, onca yitirdiğimiz yoldaşın kanları vardı gözlerimin önünde. Onların gazı,mermisi,toması varsa bizimde halk irademiz, devrimci gücümüz ve öNDER İBO’dan aldığımız teorimiz vardı. Çok kinliydik, hesap sormak için saatlerce direndik, barikat başlarında bekliyorduk, direniyorduk. Yiğitçe, cesurca.
Aklımızda sadece Taksim’e girmek yoktu Gezi’den öncesi ve sonrası da vardı.Zihnimizde pes etmeyecektik, etmeyeceğiz. Ölenlerin yaralananların, ezilenlerin hesabı mutlaka hesabı sorulacaktı.
Hacı Hatice Bayraktar Anadolu Lisesinden Bir YDG’li.
